Siły rosyjskie prowadzą działania ofensywne w obwodzie donieckim i ługańskim. Ukraińskie wojsko stoczyło 28 starć bojowych z siłami rosyjskimi na południe od Nowoselewskego w obwodzie ługańskim, na południe od Dibrowy w obwodzie ługańskim, na północ od Chromowe, na wschód od Drużby i na północ od Klischiyivka, w pobliżu Avdiyivka, Maryinka, Staromayorske obwodu Nazwa „Kaspijskie” pochodzi od imienia starożytnych mieszkańców regionu zwanych „ludem Caspi”. Morze Kaspijskie jest również znane jako Morze Chazarskie, Mazandaran i Hyrkańskie. Jego powierzchnia wynosi 371 000 km², a objętość – 78 200 km³. Średnia głębokość to 211 m, a maksymalna – 1025 m. Powierzchnia Morza Okres trwania pokrywy lodowej wynosi od 150 dni w górnym biegu do 100 dni w dolnym. Wołga jest czasem nazywana „rzeką pięciu mórz” ze względu na to, że posiada połączenia kanałowe z czterema morzami: Bałtykiem, Białym, Czarnym, Azowskim, ponadto wpada rozległą deltą do Morza Kaspijskiego. Timur Chromy znany również jako Tamerlan i Timur Lenk (od Tīmūr-e Lang – Timur Kulawy) (ur. 9 kwietnia 1336 w Chodża Ilgar koło Keszu ( Shahrisabz ), zm. 18 lutego 1405 w Otrarze) – wódz mongolskiego plemienia Barłasów, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370–1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu Po stronie możliwości, angażujący do pracy 5-osobową załogę prototyp EK, miał rozpędzać się do maksymalnie 500 km/h, latać na odległość do 1500 km i na wysokości od 4 do 14 metrów. W testach wykazano jednak, że mógł rozpędzać się do nawet 650 km/h, choć wedle niektórych źródeł, te wartości sięgały aż 740 km/h. W granicach Jordanii znajduje się wschodnia część Morza Martwego (zachodnia położona jest na terytorium Izraela oraz Palestyny). Lustro wody znajduje się obecnie (grudzień 2022) na poziomie 438 m p.p.m. i systematycznie się obniża. Przedłużeniem depresji Morza Martwego na południe jest koryto wyschniętej rzeki Wadi al-Araba. . Wbrew stereotypom Kazachstan to nie tylko stepy, ale także góry Tien-szan, lasy i półpustynie. Na mapie Azji nie widać tego od razu, ale Kazachstan to ogromny kraj, gdzie zobaczyć można całą paletę różnorodnych miejsc i krajobrazów. Od stolicy kraju, Astany z drapaczami chmur, po dzikie zielone stepy. Od zaśnieżonych gór na północy, po pustynie na południu. Na środku błękitnego płótna widnieje złoty rysunek słońca i szybującego pod nim orła. Z boku – ludowy kazachski ornament. Tak wygląda flaga, jeden z trzech, obok godła i hymnu, symboli niezależnego Kazachstanu. Na wszystkich przewija się motyw słońca i promieni, złoto i błękit zdobią flagę i herb. Każdy z kolorów i elementów ma swoje znaczenie, nawiązujące do historii lub przyszłości. Błękit w tradycji narodów tureckich oznacza wyższą siłę, bóstwo. Złoto, podobnie jak słońce – bogactwo i odrodzenie kraju. Pośrodku godła szanyrak (zwieńczenie jurty) – symbolizuje pokojowe współistnienie wielu narodów w jednym państwie. A orzeł, szybujący nad kazachstańskimi stepami – wolność i niezależność każdego z nich. Jak wygląda Kazachstan – od zielonych lasów po pustynie Kiedyś, podczas prezentacji slajdów z Kazachstanu, usłyszałam, że „to kraj bezkresnych stepów i tysiąca jurt”. – Zaraz, zaraz – poderwałam się do odpowiedzi niepytana. – Istoty Kazachstanu nie da się zamknąć w dwóch wyrazach: step i jurta. Zbyt duży to kraj jak na taką trywialność. I zaczęłam wyjaśniać, o co mi chodzi. Aby przemierzyć Kazachstan pociągiem z południa na północ, potrzeba trzydziestu godzin. Dużo większa odległość dzieli zachodnie rubieże od wschodnich. Jeśli znad Morza Kaspijskiego w stronę Mongolii polecimy samolotem, podróż zajmie mniej więcej tyle czasu, co lot z Warszawy do Londynu i z powrotem. Jeśli pojedziemy lądem, do celu dotrzemy po dwóch dobach. Dużo. Ale czy nudno? Nie, bo widoki za oknem potrafią zaskoczyć. Każdemu, kto jest ich ciekaw, Kazachowie najpierw opowiadają piękną legendę. „Kiedy Allah tworzył świat, jeden naród otrzymał od niego bogate lasy, zielone pola i szerokie rzeki. Inny naród – piękne góry i błękitne jeziora. Kazach natomiast dostał sam step” – tymi słowami zaczyna się bajanie o powstaniu kazachstańskiej przyrody. „Obraził się Kazach, ale poszedł prosić Allaha, by okazał się łaskawym dla stepowego ludu. I oto zgarnął z torby Allah resztkę darów i rozproszył nad bezkresnym stepem malownicze góry, jeziora z krystalicznie czystą wodą i rwące potoki, rozrzucił szmaragdowe łąki, a góry przykrył pstrym dywanem różnych drzew i krzewów. Lasy wypełnił zwierzętami i ptakami, jeziora – rybami, a łąki – owadami i motylami, których nie ma nigdzie w świecie”. Nie sposób nie uwierzyć legendzie, gdy dominujący stepowy pejzaż Kazachstanu co chwila urozmaicają nowe, zjawiskowe widoki. Zacznijmy naszą podróż na północy – to kraina soczystej zieleni lasów i błękitu jezior. Im dalej na południe Kazachstanu, tym szybciej zmienia się krajobraz: lasy przechodzą w step, step – w półpustynię. Na wschodnim krańcu leży Pogórze Kazachskie – strefa ubogich w roślinność pagórków. Znane są one za granicą z kręconych w tym miejscu filmów – to tutaj zobaczymy jurty i stada owiec. Dalej na południu wznoszą się wysokie góry Tien-szan. Gdyby zmienić kierunek wędrówki i udać się na północny zachód, dotrze się do rzeki Ural. Płynąca z gór o tej samej nazwie i wpadająca do Morza Kaspijskiego woda symbolicznie rozdziela Europę od Azji. Dzieli też Kazachstan: dziesiąta część jego powierzchni leży na Starym Kontynencie. Magiczne miejsca i wciąż żywe legendy Mieszkańcy Kazachstanu tak uwielbiają przyrodę swojego kraju, że opisują ją nie inaczej, jak za pomocą legend i opowiastek. Baśnie przekazują z pokolenia na pokolenie. Tak jak tę o młodej dziewczynie, co z miłości skoczyła do wody i przemieniła się w skałę, o tańczącym gaju brzozowym, który utrudnił przejście wrogim wojskom, o diabłach, raz do roku wychodzących z jaskiń i urządzających święto na stromej ścianie skały. Przyjezdnym i turystom podobne historie opowiadają przewodnicy albo „starożyły”, czyli ci, którzy z dziada pradziada mieszkają w jednym miejscu i w razie potrzeby służą za przewodnika po okolicy. Legendy przybyszom szepczą na ucho. Po cichu, by nie spłoszyć ducha natury. – Widzisz? Na szczycie skały znajduje się słoń z kamieni. Ma podniesioną trąbę, zwisające uszy, wielki tułów. Legenda mówi, że gdy podczas Wielkiego Potopu przepływała tędy Arka, wyszedł z niej słoń, na jedyny wynurzający się z wody skrawek. Nie chciał wracać, a Arka popłynęła dalej. Gdy zrozumiał, że pozostał sam, zasmucił się i skamieniał. Mieszkańcy Burabai i okolicznych miejscowości wyciągają podobne historie jak z rękawa. Burabai jest przyrodniczą perłą północnego Kazachstanu. Rezerwat przyrody znajduje się zaledwie dwieście kilometrów od stolicy kraju, Astany, ale wydaje się być zupełnie innym światem. Nie brak tu wysokich gór, których zbocza spadają pionowo do jezior, ani gęstych sosnowych borów, a górskie potoki koją pragnienie w upalny dzień. Legendarne pochodzenie przypisuje się również jezioru Bałchasz w południowo-wschodniej części kraju. Najpopularniejsza z baśni opowiada o bogatym kupcu Bałkaszu, który miał piękną córkę Ili. Pewnego dnia urządził on igrzyska, obiecując zwycięzcy rękę swej córki. Do zawodów stanął także ukochany Ili, biedny pasterz o imieniu Karatał. Mimo że wygrał zawody, zakochanym nie pozwolono się pobrać. Uciekli więc. Gdy kupiec się o tym dowiedział, wpadł w szał i zamienił kochanków w rzeki, a siebie – w jezioro. Odtąd Bałchasz rozdziela rzeki Ili i Karatał, nie pozwalając im się połączyć. Po spacerze i wysłuchaniu opowiastek, przychodzi czas na wspólne picie herbaty. Mieszkańcy Kazachstanu mają gościnność we krwi, toteż częste zaproszenia na czaj nie powinny dziwić. Wraz z filiżankami, na stole z pewnością wylądują mięsne przystawki, sałatki i w końcu – gorące dania. Jedzenie posiłków to rytuał. A spożywanie z gościem – niemal święto, ze stołem zastawianym wedle zasady „czym chata bogata, tym rada”. Będziemy mieli okazję skosztować różnego rodzaju dań, w zależności od tego, pod czyim dachem akurat zagościmy. Kazachstan – kraj stu nacji – Dobrze, że jesteś. Chodź, herbata już stygnie. Wiem, że dla ciebie bez mleka, a z cukrem? Dzieciaków nie ma, nad jezioro poszły. A ja wczoraj ciasto upiekłam z kruszonką – abika, inaczej babcia, i pani domu w jednej osobie, ciąg niepowiązanych ze sobą informacji wypowiada jednym tchem. Zawsze bawiła mnie ta umiejętność przeskakiwania z tematu na temat. Ciekawe, że potrafią tak wszyscy mieszkający tutaj Tatarzy. Znajduję się w Imantau, tatarskiej wsi na północy Kazachstanu. Na przestrzeni ośmiokrotnie większej od Polski mieszka zaledwie 17 mln osób. Przede wszystkim Kazachowie. Rdzenni mieszkańcy tych ziem to stepowy lud, pochodzący od plemion tureckich. Mieszkają tu również przedstawiciele około 150 różnych narodowości: Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini, Polacy, Niemcy, ale też Koreańczycy, Tatarzy, Czeczeni, Kurdowie czy Ujgurzy. Skąd taka różnorodność? Gdy w XIX wieku Kazachstan został podbity przez Rosję, na jego ziemiach osadzili się rosyjscy przybysze i Kozacy, którzy zajmowali się rolą. Później, już za czasów Związku Radzieckiego, do Kazachstanu zsyłano przesiedleńców z Europy. Polaków, Białorusinów, Ukraińców, Niemców i Estończyków kwalifikowano jako „kułaków” i potencjalnych szpiegów hitlerowskich Niemiec. Za hipotetyczne szpiegostwo, tym razem na rzecz Japonii, deportowano do Kazachstanu również Koreańczyków. Przesiedleniami próbowano łamać buntowniczego ducha ludów Kaukazu. Potomkowie tych, którzy przeżyli represje, utworzyli osobliwy miszmasz nacji, języków, kultur i religii. Najbardziej różnorodny etnicznie jest północny Kazachstan. Niegdyś całe wsie zostały założone przez zesłaną na stepy ludność europejską i kaukaską. Jak Imantau – powstała jako osada dla oficerów carskiego wojska: ukraińskich Kozaków i Tatarów. Z czasem Ukraińców było w wiosce coraz mniej, migrowali oni do miast, po czym wyjeżdżali na Ukrainę. A Tatarzy zostawali. – Mamy tu parę rodzin Kazachów, ale to młodzi mieszkańcy, jeszcze niezżyci z resztą wspólnoty – stwierdza abika, dolewając mi tokmacz, czyli tatarski bulion z kury. Mieszkańcy etnicznych – polskich, tatarskich, czeczeńskich – siół tworzą małe ojczyzny, celebrując własny język i zwyczaje. Dla przykładu, w polskiej Wiszniowce dzieci podczas szkolnej akademii śpiewają „Jeszcze Polska nie zginęła”, a ich rodzice przygotowują kluski i bigos (zwany „bigusem”). Największą okazję do popisu kulinarnego mają 1 maja, w ustanowiony przez państwo Dzień Jedności Narodów. Niektóre miasta obchodzą go z rozmachem. Na głównym placu ustawiają scenę – przedstawiciele każdego z kazachstańskich narodów mogą ją wykorzystać do prezentacji popisów ludowych. Obok sceny rozstawia się bogato zdobione jurty: w każdej można spróbować ludowych dań i kupić etniczne rękodzieła. Etniczną różnorodność Kazachstanu najlepiej poznawać w prowincjonalnych miasteczkach i wsiach. Do większych z nich dojedzie się pociągami: przejażdżka plackartnym wagonem (przedziały są w nim otwarte i wyposażone w piętrowe kuszetki do leżenia) jest przygodą samą w sobie. Kiedyś zdarzyło mi się trafić na wagon „handlowy”. Pasażerowie przewozili dary południa: arbuzy, melony, torby z winogronami. Innym razem po pociągu biegała koza. Była tak przerażona stukotem kół, że za nic w świecie nie chciała przestać beczeć. Nawet w nocy. To właśnie na południu i południowym wschodzie, blisko granic z Kirgizją i Uzbekistanem, należy szukać azjatyckiej duszy Kazachstanu. Obok dawnej, bogatej stolicy kraju – Ałmaty, mieszczą się tutaj ubogie osady stepowych pasterzy. O każdej porze gotowi są przyjąć zagubionego wędrowca i napoić go prawdziwą kazachską herbatą – czarnym czajem z dużą ilością mleka. I podsunąć talerz z baursakami – ciastem smażonym na głębokim tłuszczu. Zależnie od zamożności gospodarzy, możemy zostać poczęstowani także kazy, tradycyjną kiełbasą z koniny, która uchodzi za rarytas. W ludności z zachodnich miast drzemie kupiecka mentalność – do położonych nad Morzem Kaspijskim naftowych miejscowości przyjeżdżają zagraniczni inwestorzy, by „ubijać interesy”. Na dłużej zatrzymują się tutaj jedynie prości robotnicy rafinerii, Kazachowie i często również zakaspijscy Azerowie. Ciężko będzie tu znaleźć etnicznego ducha narodu: region cechuje tymczasowość, przyjeżdża się, robi swoje i odjeżdża w siną dal. Astana – nowoczesna stolica Kazachstanu W samym centrum Kazachstanu znajduje się Astana – młoda stolica młodego państwa. Centrum biznesowe i rozrywkowe, ostatnio również coraz bardziej religijne. Oficjalnie w Kazachstanie dominuje islam, a co czwarta osoba jest chrześcijaninem. Jednak w rzeczywistości, wspólną, ponadnarodową cechą kazachstańskiej ludności jest mistycyzm – wiara w siłę wyższą. Wywodzi się ona z tradycji szamanizmu – co prawda po XVI wieku już go nie uprawiano, ale pozostawił po sobie ślady aż do dziś. Dla przykładu: wybierając się w góry, nie zapomnijcie skrawka materiału. Jeśli zawiąże się go na najwyższym drzewie, duch natury spełni życzenie. Sama Astana przez kilkanaście ostatnich lat zmieniła się nie do poznania. Odwiedzając ją, ze smutkiem stwierdzam, że za każdym razem się w niej gubię – a wydawało mi się, że znam miasto jak własną kieszeń. Jak grzyby po deszczu wyrastają wieżowce ze szkła i „europejskie” osiedla. Wzdłuż rzeki ciągną się bulwary, przy chodnikach poustawiano nowoczesne rzeźby. Jak na stolicę przystało, miasto wita przyjezdnych szerokim gestem. „Astana – moja duma, twoja miłość” – głoszą billboardy. Państwa Ciekawostki o Armenii Najstarsze państwo chrześcijańskie na świecie Armenia jest niewielkim, wyżynno-górzystym krajem, leżącym w zachodniej części Azji na Zakaukaziu. Przez 55 lat należała do Związku Radzieckiego, a po upadku komunizmu w Rosji, uzyskała niepodległość. Kraj zamieszkują nieco ponad trzy miliony osób, a co najmniej drugie tyle żyje poza jego granicami. Największym miastem i jednocześnie stolicą Armenii jest Erywań, miasto o ponad 2800-letniej historii. 1Republika Armenii leży na pograniczu Azji i Europy. Usytuowana jest w północno-wschodniej części Wyżyny Armeńskiej, leżącej w zachodniej części Azji i we wschodniej części Azji Mniejszej. Jest to obszar aktywny sejsmicznie, najbardziej narażony na trzęsienia ziemi na całym półwyspie Azji Mniejszej, z wygasłym wulkanem - Ararat. Wyżyna Armeńska zajmuje powierzchnię 400 tys. km2. Na jej powierzchni, oprócz Armenii leży jeszcze Turcja, Gruzja, Iran i Azerbejdżan. 2Armenia znajduje się na południe od gór Kaukazu, pomiędzy Morzem Czarnym a Morzem Kaspijskim. Od Morza Czarnego dzieli ją odległość 170 km, a od Kaspijskiego - 230 km. 3Jej powierzchnia wynosi 29 800 km2 i jest porównywalna z powierzchnią województwa wielkopolskiego. Ale nie zawsze tak było. Dwa tysiące lat temu, Armenia była rozległym terytorialnie mocarstwem, obejmującym całą Wyżynę Armeńską, aż do Morza Śródziemnego. 4Sąsiadami Armienii są: od północy Gruzja, od południa Iran i azerska eksklawa Nachiczewan (obszar Azerbejdżanu), od wschodu Azerbejdżan, od zachodu Turcja. Eksklawa jest częścią terytorium państwa, położoną w oddzieleniu od głównego jego terytorium, ale na tym samym kontynencie. Jeżeli taka część terytorium głównego otoczona jest terytorium innego państwa, to jest jednocześnie enklawą. 5Armenia jest państwem śródlądowym, nie posiada dostępu do morza, a tym samym nie posiada własnej linii brzegowej. Położenie takie uważane jest za niekorzystne, ponieważ państwo takie pozbawione jest dostępu do zasobów morskich, przede wszystkim możliwości rybołówstwa, a także transportu i handlu morskiego. Państw śródlądowych nie ma tylko na trzech kontynentach: Ameryce Północnej, Australii i Antarktydzie. 6Jest krajem wyżynno-górzystym. Prawie połowę kraju stanowią obszary powyżej 2000 m Nie ma tam obszarów nizinnych, obszary poniżej 1000 m zajmują jedynie 10% powierzchni kraju. 7Najwyższym szczytem jest wygasły wulkan Aragac o wysokości 4090 m Jest to olbrzymi wulkan o czterech wierzchołkach wokół krateru. Znajduje się on w odległości około 50 km na północny zachód od Erywania - stolicy kraju. 8Najniżej położonym miejscem w Armenii jest śródgórska Kotlina Araracka w południowo-zachodniej części kraju. Środkową część kraju, a zarazem 1/3 jego powierzchni, zajmują płaskowyże wulkaniczne, które leżą na wysokości od 1000 do 1300 m 9Sporą część powierzchni Armenii zajmują góry - Mały Kaukaz. Ich średnia wysokość wynosi około 2500 m 10Główną rzeką Armenii jest Araks, która płynie na granicy z Iranem i Turcją. Araks jest największym dopływem Kury, rzeki płynącej w północnej części kraju. Armenia w całości należy do zlewiska Morza Kaspijskiego. Interaktywna mapa Kazachstanu wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Kazachstan na mapie świata. Kazachstan - podstawowe informacjeKazachstan, Republika Kazachstanu (kaz. Қазақстан, Қазақстан Республикасы, trl. Ķazaķstan, Ķazaķstan Respublikasy, trb. Kazakstan, Kazakstan Respublikasy; ros. Казахстан, Республика Казахстан trl. Kazahstan, Respublika Kazahstan, trb. Kazachstan, Riespublika Kazachstan) – państwo leżące częściowo w Azji (88% powierzchni) i częściowo w Europie (12% powierzchni – tereny na zachód od rzeki Emba), powstałe w 1991 w wyniku rozpadu Związku Radzieckiego. Graniczy z następującymi państwami: Chinami (1460 km granicy), Kirgistanem (980 km), Turkmenistanem (380 km), Uzbekistanem (2300 km) oraz Federacją Rosyjską (6467 km). Łączna długość granic Kazachstanu wynosi 12 187 km. Kazachstan ma również dostęp do największego jeziora świata – Morza Kaspijskiego - na długości 2340 km. Regiony, miasta, wsie na mapie Kazachstanu Ajagöz – miasto o znaczeniu obwodowym we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, nad rzeką Ajagöz, siedziba administracyjna rejonu Ajagöz. W 2009 roku liczyło ok. 37,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, olejarskiego i włókienniczego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1939 roku. Akköl – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Akköl. W 2009 roku liczyło ok. 14 tys. mieszkańców. Aksaj – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie zachodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Börly. W 2009 roku liczyło ok. 33 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu materiałów budowlanych i maszynowego. Pierwotnie miejscowość nosiła nazwę Kazachstan (Kazakstan). W 1968 roku wraz z nadaniem praw miejskich otrzymała nazwę Aksaj. Aksu – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie pawłodarskim, nad Irtyszem. W 2009 roku liczyło ok. 42 tys. mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza i przemysłu metalowego, w mieście działa także elektrownia cieplna. W pobliżu miejscowości znajduje się początek Kanału Irtysz–Karaganda. Aktau – miasto obwodowe w Kazachstanie, na półwyspie Mangystau. Stolica obwodu mangystauskiego, port nad Morzem Kaspijskim. Powstało 1961 w związku z odkryciem na półwyspie Mangystau bogatych złóż ropy naftowej i gazu, połączony rurociągiem naftowym z pobliskimi ośrodkami eksploatacji ropy naftowej – Uzeń i Żetybaj. 159 tysięcy mieszkańców, przemysł chemiczny i spożywczy. W okolicach znajdują się pola naftowe, na których swoje usługi świadczą również polskie firmy takie jak PGNiG Kraków. Aktobe, także: Aktiubińsk - miasto obwodowe w Kazachstanie, nad rzeką Ilek. Ośrodek administracyjny obwodu aktiubińskiego. Miasto założone w 1869 roku. Rozwinęło się tutaj hutnictwo żelaza i chromu, przemysł maszynowy, chemiczny i lekki. Swoją siedzibę ma tu klub piłkarski FK Aktöbe. Przypisy Ałga – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, nad rzeką Ilek, siedziba administracyjna rejonu Ałga. W 2009 roku liczyło ok. 20 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego (produkcja nawozów fosforowych i mikronawozów). Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1961 roku. Ałmaty lub Ałma-Ata – największe miasto Kazachstanu, położone w południowo-wschodniej części kraju, na wysokości ok. 700 m u podnóża Zailijskiego Ałatau, w pobliżu granicy z Kirgistanem, stolica do 1998. Aralsk - niewielkie miasto (39 tys. mieszkańców) w południowo-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie kyzyłordyńskim, współrzędne geograficzne 46°47′38N 61°40′5E, telefoniczny numer kierunkowy +732433. W roku 1847 rosyjski fort mający za zadanie zabezpieczenie rosyjskiej flotylli operującej na Jeziorze Aralskim, ustanowiony przy ujściu rzeki Syr-daria. Na z 1853 Fort Aralsk umieszczono w punkcie o przybliżonych współrzędnych geograficznych 46°5'N 61°25'E, na południe od półwyspu Unadym. Arkałyk - miasto na Płaskowyżu Turgajskim w obwodzie kustanajskim w centralnym Kazachstanie. Obecnie liczy ponad 50 000 mieszkańców. Posiada stację kolejową. W pobliżu miasta znajdują się złoża boksytów. Miasto jest związane z rosyjskim programem kosmicznym. W jego pobliżu lądowało wiele załogowych statków kosmicznych. Kosmonauci po lądowaniu na Ziemi przybywają tu przed odlotem do Bajkonuru. Astana (kaz. Астана, do 1961 Akmolińsk, do 1992 Celinograd, do 1998 Akmoła) – miasto w Kazachstanie, od 10 grudnia 1997 stolica tego kraju. Miasto położone jest w północnej części kraju na Pogórzu Kazachskim, na północny zachód od Karagandy nad rzeką Iszym. Na dzień 1 czerwca 2010 roku Astanę zamieszkiwało 701 378 osób. Atbasar – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, nad rzeką Żabaj, siedziba administracyjna rejonu Atbasar. W 2009 roku liczyło ok. 30,5 tys. mieszkańców. Centrum regionu rolniczego oraz ośrodek przemysłu spożywczego, elektromaszynowego i materiałów budowlanych. Miejscowość została założona w 1846 roku jako stanica kozacka. Atyrau – miasto w Kazachstanie, ośrodek administracyjny obwodu atyrauskiego. Port nad rzeką Ural, w pobliżu jej ujścia do Morza Kaspijskiego. Miasto liczy 146 433 mieszkańców (2006). Miasto zostało założone w 1645 r. Obecnie jest to duży ośrodek przeróbki ropy naftowej (miasto połączone jest rurociągiem naftowym z położonym w odległości 720 km rosyjskim miastem Orsk) i przemysłu rybnego. Poza tym rozwinął się tutaj przemysł maszynowy, spożywczy i materiałów budowlanych. Bałchasz, do 1936 Bertys - miasto w Kazachstanie, w obwodzie karagandyjskim, przystań nad jeziorem Bałchasz. 74 000 mieszkańców (2007). Miasto założone w roku 1928 Przemysł chemiczny, spożywczy, hutnictwo miedzi, węzeł kolejowy, port lotniczy. W poblizu wydobycie rud miedzi i molibdenu. Bałpyk Bi - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 11 800 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Bejneu - miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, 14 400 mieszkańców . Ośrodek przemysłu spożywczego. Borałdaj - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 20 900 mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Chromtau – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, siedziba administracyjna rejonu Chromtau. W 2009 roku liczyło ok. 24 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud chromu. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1967 roku. Dierżawinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, nad rzeką Iszym, siedziba administracyjna rejonu Żarkajyng. W 2009 roku liczyło ok. 6 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu olejarskiego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1966 roku. Fort-Szewczenko, pierwotna nazwa Nowopietrowsk,, miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, na półwyspie Mangystau, port nad Morzem Kaspijskim, 16 tys. mieszkańców, duży ośrodek przemysłu rybnego, stocznie remontowe. Powstał 1834-1835 jako fort, 1850-1857 przebywał w nim na zesłaniu Taras Szewczenko oraz zesłańcy polscy, m. in Z. Sierakowski, J. Zalewski. Nowopietrowsk był jednym w wielu przystanków na drodze Tarasa Szewczenki. Spędził 7 lat (1850 – 1857) w tamtejszej twierdzy. Jekybastuz – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie pawłodarskim. W 2009 roku liczyło ok. 125 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu materiałów budowlanych i spożywczego, w pobliżu mieszczą się dwie duże elektrownie cieplne: GRES-1 (4000 MW) i GRES-2 (1000 MW). Miasto posiada port lotniczy. W miejscowości działa Instytut Inżynieryjno-Techniczny im. Jemby – miasto w zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, w rejonie Mugałżar, nad Embą. W 2009 roku liczyło ok. 11 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu środków transportu i spożywczego, w pobliżu miasta wydobywana jest ropa naftowa. W 1937 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego, a w 1967 roku nadano jej prawa miejskie. Jerejmentau – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Jerejmentau. W 2009 roku liczyło ok. 12,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu olejarskiego i materiałów budowlanych. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1965 roku. Jesyk (hist. Issyk, kaz. Есік, ros. Есик = Jesik) - miasto rejonowe w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 31 314 mieszkańców, przemysł spożywczy, włókienniczy. Znane ze znaleziska Złotego Człowieka. Jesyl (hist. Iszym, kaz. Есіл, ros. Есиль = Jesil) - miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie kustanajskim. Liczy 12 900 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Kandyagasz - miasto w Kazachstanie, w obwodzie aktiubińskim, 28 500 mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Kapszagaj - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, położone nad sztucznym zbiornikiem wodnym Kapczagajskim na rzece Ili. Ludność wynosi: 42 100. W okolicy rysunki naskalne Tamgały Tas. Miasto powstało w 1970 w związku z budową zapory i elektrowni wodnej. Karabułak (kaz. Қарабулақ, hist. Wysokogorka) - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 16 200 mieszkańców. Centrum rejonu Eskeldi (kaz. Ескелді ауданы). Przemysł spożywczy. Karaganda – miasto w Kazachstanie, w Karagandyjskim Zagłębiu Węglowym, stolica obwodu karagandyjskiego. Miasto posiada 446 200 mieszkańców (2006). Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, przemysłów: maszynowego, chemicznego, materiałów budowlanych i spożywczego. W mieście znajduje się kilka szkół wyższych, m. in. uniwersytet (zał. w 1972 roku), uczelnia medyczna i politechnika, ponadto kilka instytutów badawczych, muzeum, teatry i ogród botaniczny. Kaskeleng (kaz. Қаскелең a. Қарасай, ros. Каскелен = Kaskelen) - miasto w Kazachstanie, niedaleko Ałmaty, 30 400 mieszkańców. Przemysł spożywczy. Kegen - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 9900 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Kentau - miasto w Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim, na stokach gór Kara-tau, powstało 1955 z połączenia osiedli Kantagi i Mirgalimsaj, wydobycie i wzbogacanie rud metali nieżelaznych, przemysł maszynowy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 50 tys. Кентау. Центральная гостиница. . JPG Кентау. Вид 006. JPG Кентау. Вид 003. JPG Kokczetaw – miasto o znaczeniu obwodowym w północnym Kazachstanie, nad jeziorem Kopa, na Wyżynie Kokczetawskiej, siedziba administracyjna obwodu akmolskiego. W 2009 roku liczyło ok. 135 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego, spożywczego, elektromaszynowego, ceramicznego, odzieżowego, drzewnego i wydobywczego. Miasto posiada port lotniczy i jest ważnym węzłem kolejowym. W miejscowości działa Uniwersytet im. Szokana Uälichanowa oraz liczne instytucje kulturalne, m. in. Kułsary – miasto w zachodnim Kazachstanie, w obwodzie atyrauskim, siedziba administracyjna rejonu Żyłyoj. W 2009 roku liczyło ok. 51 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia ropy naftowej. Kustanaj (od roku 1997 Қостанай Kostanaj) to miasto obwodowe w północnej części Kazachstanu leżące nad rzeką Toboł. Zamieszkiwane jest przez około 228 tys. mieszkańców. Jest ośrodkiem przemysłu chemicznego (sztuczne włókna), metalowego, materiałów budowlanych, skórzano-obuwniczego, odzieżowego, spożywczego oraz węzłem kolejowym Posiada wyższą szkołę pedagogiczną oraz muzeum regionalne, założone w 1879. Kyzyłorda (kaz. Қызылорда, ros. Кзылорда, dawniej Кзыл-Орда, Kzył-Orda lub Кызыл-Орда, Kyzył-Orda, do 1853 Ak-Meczet, do 1920 Pierowsk) – miasto w południowym Kazachstanie, nad Syr-darią. Jest ośrodkiem administracyjnym obwodu kyzyłordyńskiego. Posiada około 157,4 tys. mieszkańców. W mieście dominuje przemysł celulozowo-papierniczy, materiałów budowlanych, maszynowy, odzieżowy i spożywczy. W Kyzyłordzie działa wyższa szkoła pedagogiczna oraz muzeum. Do 1929 r. stolica Kazachstanu. Lenger - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim, 21 700 mieszkańców. Wydobycie węgla brunatnego. Makinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Bułandy. W 2009 roku liczyło ok. 17 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu metalowego. Miejscowość została założona pod koniec lat 20. XX wieku, a prawa miejskie otrzymała w 1945 roku. Öskemen – miasto w Kazachstanie na przedgórzu Ałtaju, nad rzeką Irtysz. Stolica obwodu wschodniokazachstańskiego. Ludność: 311,0 tys. mieszkańców. Nad Irtyszem znajduje się elektrownia wodna. W mieście działa przemysł metalurgiczny, metalowy, maszynowy, elektrotechniczny, spożywczy, materiałów budowlanych, meblarski. Pawłodar – miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem, siedziba administracyjna obwodu pawłodarskiego. W 2009 roku liczyło ok. 317 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego (huta aluminium), petrochemicznego, maszynowego, metalurgicznego, chemicznego, spożywczego i lekkiego. Pietropawłowsk - miasto w Kazachstanie, ośrodek administracyjny obwodu północnokazachstańskiego, nad Iszymem. Ludność: 193,3 tys. mieszkańców (2008). Transportem miejskim są trolejbusy. Ridder – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, w Ałtaju Kruszcowym. W 2009 roku liczyło ok. 50,5 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud ołowiu, cynku, złota i metali rzadkich, hutnictwa metali nieżelaznych oraz przemysłu drzewnego, spożywczego i lekkiego. W mieście znajdują się ponadto: muzeum krajoznawcze, dom kultury i Ałtajski Ogród Botaniczny. Sajram, do XIII wieku Isfidżab – miasto w Kazachstanie, na południu kraju, w pobliżu granicy z Uzbekistanem. Jest ono jednym z najstarszych miast Kazachstanu, zamieszkanym nieprzerwanie od około 3 tysięcy lat. Należało ono kolejno do Samanidów, Karachanidów, Mongołów, Timurydów, chanatu Buchary i Kokandu, a od roku 1864 do Rosji. W mieście urodził się sufi Ahmad Jasawi (1106–1166). Saran, miasto w Kazachstanie, w obwodzie karagandzkim, 42 tys. mieszk.. Sarkan - miasto w Kazachstanie w obwodzie ałmackim, 14 265 mieszkańców (I 2009). Położone w Ałatau 12Dżungarskim. Semej – miasto w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, w pobliżu granicy z Rosją, położone na południowy wschód od Pawłodaru. W 2009 roku liczyło ok. 299 tys. mieszkańców. Port nad Irtyszem, przemysł spożywczy, lekki, cementowy, stocznia, węzeł kolejowy, 4 szkoły wyższe, muzea. Sieriebrjan – miasto w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, nad Irtyszem, siedziba administracyjna rejonu Zyrjan. W 2009 roku liczyło ok. 10 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu włókienniczego i mleczarskiego. W pobliżu miasta znajduje się Buktyrmańska Elektrownia Wodna. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1962 roku. Stiepnogorsk – miasto o znaczeniu obwodowym w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim. W 2009 roku liczyło ok. 47 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu wydobywczego i chemicznego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1964 roku. Szczuczinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Burabaj. W 2009 roku liczyło ok. 44 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu środków transportu, szklarskiego, drzewnego i spożywczego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1939 roku. Szonży - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 18 700 mieszkańców. Przemysł spożywczy. Szymkent (kaz. Шымкент, ros. Шымкент, Szymkient, dawniej Чимкент, Czimkient, również Symkent, Czymkent) – miasto leżące na południowych krańcach Kazachstanu, przy granicy z Uzbekistanem. Ośrodek administracyjny obwodu południowokazachstańskiego. W mieście rozwinęło się górnictwo i hutnictwo ołowiu, przemysł maszynowy, chemiczny, mineralny, włókienniczy, skórzany (karakuły), spożywczy. Rafineria ropy naftowej, węzeł kolejowy, szkoły wyższe, teatry, muzeum. Tałdykorgan – miasto w południowo-wschodnim Kazachstanie, nad rzeką Karatał, u podnóża Ałatau Dżungarskiego, dawna stolica obwodu tałdykurgańskiego, obecnie stolica obwodu ałmackiego. Około 114 tys. mieszkańców. Tałgar, miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 42 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Taraz, do 1936 Aulije Ata, 1936-1938 Mirzojan, do 1995 Dżambuł - miasto obwodowe w południowym Kazachstanie, na przedgórzu Tienszanu, na lewym brzegu rzeki Tałas. Znany jako miasto od V wieku (pod nazwą Taraz lub Talas), w X-XII wieku stolica państwa Karachanidów, wielki ośrodek handlu na szlaku jedwabniczym z Chin do Azji Środkowej i Europy, w XIII wieku stracił znaczenie, ponowny rozwój w XVIII wieku, od 1864 w Rosji, do 1992 w Kazachskiej SRR. - 398 tysięcy mieszkańców. Tekely - miasto w południowo-wschodniej części Kazachstanu, w obwodzie ałmackim, na przedgórzu Dżungarskiego Ałatau, 21 600 mieszkańców, eksploatacja rud cynku i ołowiu. Temyrtau – miasto w Kazachstanie. Turkiestan – miasto w południowym Kazachstanie w obwodzie południowokazachstańskim, w Azji Środkowej. Ludność: 81 tys. mieszkańców. Rozwinięty przemysł oczyszczania bawełny. Zachowane zabytki architektury z XII w. Nazwa miasta w języku perskim znaczy dosłownie Błogosławiony z Turkiestanu i odnosi się do grobowca sufickiego świętego Chodży Ahmada Jasawiego, wzniesionego za panowania Timura w latach 1389–1399. Uralsk – miasto w zachodnim Kazachstanie, na rzeką Ural. Ludność: 212,9 tys. (1999). Ośrodek administracyjny obwodu zachodniokazachstańskiego. Kazachowie stanowią 72% ludności miasta. Uralsk założono w 1584 przez Kozaków jaickich jako Jaiksk. Od 1775 nosiło nazwę Uralsk, a wraz z odzyskaniem niepodległości Kazachstanu kazachska nazwa została zmieniona na Orał. Ürżar – wieś we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Ürżar. W 2009 roku liczyła ok. 17 tys. mieszkańców. Üszarał - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 16 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy. Üsztöbe - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 20 400 mieszkańców, przemysł spożywczy, włókienniczy. Uzynagasz - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 22 700 mieszkańców. Przemysł spożywczy, maszynowy. Zajsan – miasto we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Zajsan. W 2009 roku liczyło ok. 14,5 tys. mieszkańców. W mieście działa muzeum krajoznawcze. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1941 roku. Zyrjanowsk – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Zyrjan. W 2009 roku liczyło ok. 39 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud ołowiu i cynku, hutnictwa oraz przemysłu materiałów budowlanych, spożywczego i włókienniczego. Miejscowość została założona w 1791 roku w związku z rozpoczęciem eksploatacji okolicznych złóż rud ołowiu, kadmu i złota. W 1941 roku otrzymała prawa miejskie. Żangaözen – miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, na półwyspie Mangystau. Ludność: 51,1 tys. (1999). Prawa miejskie uzyskało w 1968. Miasto znane jest głównie z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego. W mieście znajdują się także zakłady przeróbki gazu ziemnego oraz rafineria ropy naftowej. Żansügyrow - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 12 400 mieszkańców. Żarkent (hist. Panfiłow, kaz. Жаркент) - miasto w Kazachstanie, centrum rejonu panfiłowskiego w obwodzie ałmackim, 34 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy. Żezkazgan - miasto leżące nad rzeką Kara-Kengir w obwodzie karagandyjskim w środkowym Kazachstanie. Założone w 1954 po powstaniu więźniów w pobliskim gułagu - Kengirze. Obecnie liczy 115 365 mieszkańców. Posiada połączenie kolejowe z Karagandą oraz port lotniczy. W pobliżu miasta znajdują się złoża miedzi, która przerabiana jest w miejscowej hucie. Poza tym jest to ośrodek przemysłu spożywczego. W jego rejonie wielokrotnie lądowały załogowe statki kosmiczne. Żytykara - miasto w Kazachstanie, w obwodzie kustanajskim, 44 tys. mieszkańców (2006) Jeziora i rzeki na mapie Kazachstanu Arys – rzeka w południowym Kazachstanie, prawy dopływ Syr-darii. Długość – 378 km, powierzchnia zlewni – 14,9 tys. km², średni przepływ w mieście Arys – 46,6 m³/s. Reżim śnieżno-deszczowy z maksimum w kwietniu i minimum w sierpniu. Źródła Arys znajdują się na zachodnim krańcu pasma górskiego Tałaski Ałatau, skąd rzeka spływa na zachód w dolinę Syr-darii. Przyjmuje wiele dopływów z Tałaskiego Ałatau, z Gór Ugamskich i z gór Karatau na północnym zachodzie. Ili – rzeka na obszarze bezodpływowym w Azji Środkowej, na terytorium Chin oraz Kazachstanu. Długość - 1439 km (624 km w Chinach, 815 km w Kazachstanie), powierzchnia zlewni - około 140 tys. km². Źródła Ili znajdują się na północnych stokach środkowej części pasma Tienszanu, skąd rzeka płynie na zachód. W górnym biegu (w Chinach) Ili przyjmuje dopływy Kunes He, Kax He i Tekes. Karatał (kaz. Каратал - czarna wierzba) - rzeka we wschodnim Kazachstanie, w zlewisku jeziora Bałchasz. Jedna z rzek Siedmiorzecza. Długość - 390 km, powierzchnia zlewni - 19,1 tys. km². Reżim śnieżno-lodowcowy. Bierze początek w paśmie górskim Dżungarski Ałatau, przepływa przez stolicę obwodu - Tałdy Kurgan, wypływa do Kotliny Bałchasko-Ałakolskiej, gdzie oddziela pustynie Saryjesyk Atyrau i Żamankum, po czym uchodzi do wschodniej części jeziora Bałchasz. Sasykköl (t. Sasyk-kul, Sasyk-kol, ros. Сасыкколь) – bezodpływowe jezioro we wschodnim Kazachstanie. Powierzchnia – przeciętnie 600 km², 736 km² przy maksymalnym stanie wody, głębokość – 3,3 m przeciętna, 4,7 m przy maksymalnym stanie wody, wysokość lustra wody – 347 m Reżim mieszany. Jezioro Sasykköl leży w dolinie Emin – wschodniej części Kotliny Bałchasko-Ałakolskiej. Jest otoczone rozległymi bagniskami. Zajsan – jezioro w Kazachstanie, w śródgórskiej kotlinie między górami Ałtaj oraz Tarbagataj. Jezioro to stanowi część Zbiornika Buchtarmińskiego, który został utworzony przez zaporę Elektrowni Buchtarmskiej. Powierzchnia jeziora przed spiętrzeniem jego wód wynosiła 1810 km², a głębokość 10 m. Do jeziora uchodzi rzeka Czarny Irtysz, a wypływa z niego rzeka Irtysz. Jezioro jest wykorzystywane do hodowli ryb, żeglugi oraz produkcji energii elektrycznej. Zbiornik Kapszagajski – sztuczny zbiornik wodny powstały w roku 1970 na rzece Ili, na terytorium Kazachstanu w Azji Środkowej. Głównym portem jest miasto Kapszagaj. Góry i łańcuchy górskie na mapie Kazachstanu Chan Tengri – góra znajdująca się w centralnej części pasma górskiego Tienszan, o wysokości 7010 m (bez pokrywy śnieżnej i lodowej - 6995 m Położona jest na granicy Kirgistanu (trzecia co do wysokości w tym kraju), Kazachstanu oraz Chin (od 2009 roku po wprowadzeniu zmian przebiegu granicy kirgisko-chińskiej), na wschód od jeziora Issyk-kul. Zbudowana z marmuru, dzięki czemu w czasie zachodu słońca przybiera ona barwę purpurową. Inne miejsca na mapie Kazachstanu Tanbały - rezerwat archeologiczny w obwodzie ałmackim, na północ od miejscowości Karabastau w Kazachstanie wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zachowały się tu rysunki naskalne, datowane na okresy średniego brązu, późnego brązu, wczesnego okresu koczowniczego, okresu dominacji Saków, plemion usuńskich oraz turskich. ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję Europa Rosja Najlepsze plaże w Wybrzeże Morza Kaspijskiego w Rosji Najlepsze plaże na wybrzeżu Morza Kaspijskiego w Rosji Morze Kaspijskie, położone na styku Europy i Azji, jest uważane za największy na świecie zbiornik wodny. Otoczony miejscami o antycznej i bogatej kulturze, takimi jak Dagestan czy Azerbejdżan, jest również doskonałym miejscem na wakacje na plaży. Jeśli jesteś na ogrodzeniu, która plaża jest dla Ciebie odpowiednia, skorzystaj z naszej oceny i wybierz najlepszą. Plaża Machaczkała Plaża Miejska Machaczkała to najpopularniejsze miejsce wypoczynku mieszkańców i gości stolicy Dagestanu. W szczycie sezonu letniego odwiedza go codziennie około pięciu tysięcy osób. Znajduje się w pobliżu dworca kolejowego obok Bulwaru Rodopskiego, wystarczy przejść przez most i ruszyć w prawo wzdłuż torów. Z centrum miasta można dojść pieszo w dziesięć minut na plażę, po drodze oglądając lokalne atrakcje i ciesząc się cienistym chłodem Parku Sulejmana-Stalskiego. Wstęp jest bezpłatny, nie ma specjalnych ograniczeń w modzie plażowej, ale kobiety nadal lepiej powstrzymać się od zbyt odsłaniających bikini. Jami Beach Jami Beach jest uważana za jedną z najwygodniejszych w okolicach stolicy Dagestanu i jest bardzo popularna wśród turystów i mieszkańców. Jest to jedyna plaża na kaspijskim wybrzeżu Dagestanu, która w pełni spełnia wszystkie normy sanitarno-epidemiologiczne bezpiecznego pływania. Kolejnym ważnym atutem jest jego dogodna lokalizacja - w pobliżu Jami przebiega autostrada prowadząca na lotnisko. Regularne autobusy i trolejbusy kursują bezpośrednio na plażę z Kaspijska i Machaczkały. Przystanek nazywa się „Centrum Rekreacji Jami”. Kaspi Sanatorium Beach Sanatorium Caspiy znajduje się nad brzegiem Morza Kaspijskiego, w otoczeniu pięknej przyrody. Od Machaczkały dzieli go około 40 km. Unikalne połączenie piękna, leczniczych właściwości morza, lasu i gór to główna atrakcja tego miejsca. Wygodna prywatna plaża może pomieścić ponad 600 osób. Plaża w Astrachaniu Plaża miejska w Astrachaniu zawsze przyciągała lokalnych mieszkańców. Niesamowita przyroda i cisza tego obszaru stały się głównymi atutami pikników. A wraz z aranżacją plaży wyspa zaczęła jeszcze bardziej przyciągać wczasowiczów. Ponadto na miejskiej plaży często odbywają się festyny i święta, a w dniu otwarcia sezonu organizowany jest coroczny Open Air. Plaża miejska w Izberbash Izberbash City Beach to popularne miejsce wypoczynku w kurorcie Dagestan, położonym na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Spokojna atmosfera i dobre warunki do pływania przyciągają pary z dziećmi, a także miłośników morskich wakacji z dala od hałaśliwych tłumów turystów. Chociaż w kurortach w Krasnodarze nie ma miejsca na kołysanie kota, tutaj całkiem możliwe jest cieszenie się ciepłym morzem i względną samotnością na piaszczystym brzegu. Plaża Inchkhe Wieś Inczche znajduje się na stacji kolejowej o tej samej nazwie w pobliżu wybrzeża Morza Kaspijskiego. Turyści znajdują atol spokoju 12 km od miasta Izerbash. Istnieje kilka baz turystycznych, których domy wychodzą na morze i Złote Piaski i są utrzymane w idealnym porządku. Popularne oceny 100 najlepszych plaż w Europie 10 najlepszych plaż na Ukrainie Najlepsze plaże w Rumunii Najlepsze plaże w Machaczkały Najlepsze plaże w Izberbash 30 najlepszych plaż na wybrzeżu Morza Czarnego w Rosji 10 najlepszych plaż na rosyjskim wybrzeżu Morza Azowskiego 10 najlepszych plaż na Dalekim Wschodnim wybrzeżu Rosji Najlepsze plaże na wybrzeżu Morza Kaspijskiego w Rosji 1001beach to idealny asystent wyboru miejsca na swoje idealne wakacje na plaży w Wybrzeże Morza Kaspijskiego w Rosji. Na naszej witrynie znajdziesz oceny najlepszych plaż, wysp i hoteli w oparciu o wrażenia turystów. Pozycja plaży w rankingach zależy od jej infrastruktury, dostępu dla dzieci i osób starszych, czystości i innych istotnych czynników. Dowiedz się więcej na temat swych plażowych wakacji z 1001beach. Zobacz też 10 najlepszych plaż w Bułgarii 100 najlepszych plaż w Rosji 30 najlepszych plaż w Turcji 20 najlepszych plaż w Czarnogórze 100 najlepszych plaż w Grecji Kałmucja – jednostka administracyjna Rosji w Północnokaukaskim Okręgu Federalnym ze stolicą w Elista. Charakterystyka[edytuj] Geografia[edytuj] Kałmucja położona jest na południowo-wschodnich krańcach europejskiej części Rosji. Od południa graniczy z Krajem Stawropolskim, od południowego wschodu – z Dagestanem, od północy – z obwodem wołgogradzkim, od północnego wschodu – z obwodem astrachańskim, a od zachodu – z obwodem rostowskim. Na kilkudziesięciokilometrowym odcinku kraj ma dostęp do Morza Kaspijskiego. Maksymalna rozciągłość regionu z północy na południe to 448 km, ze wschodu na zachód – 423 km. Kałmucja zajmuje powierzchnię 75,9 tys. km². Większość tego obszaru leży w strefie stepów, półpustyń i pustyń. Kraj położony jest na obszarze od 44°50′ do 40°10′ długości geograficznej wschodniej i od 41°40′ do 47°35′ szerokości geograficznej północnej. Na terenie Kałmucji wydziela się trzy strefy przyrodniczo-gospodarcze: zachodnią, centralną i wschodnią. Najkorzystniejsze warunki klimatyczno-glebowe występują w strefie zachodniej. Najważniejszą jej część stanowią obszary tzw. czarnych ziem. Klimat[edytuj] Kałmucja leży w strefie klimatu umiarkowanego kontynentalnego skrajnie suchego. Jego lokalna odmiana charakteryzuje się chłodną, mało śnieżną zimą i upalnym, suchym latem. Zimą nieco zimniej jest w głębi lądu, a cieplej w pobliżu Morza Kaspijskiego Średnia temperatura powietrza w styczniu to ok. −7 do −9 °C w południowej i południowo-wschodniej części kraju i −10 °C do −12 °C na północy. Niekiedy temperatura może spadać nawet do −35 °C do −37 °C. Latem (w lipcu przeciętna temperatura wynosi ok. +24 °C (zależnie od regionu 23,5 °C do 25,5 °C). Niekiedy temperatury sięgają nawet 40 do 44 °C. Klimat Kałmucji charakteryzuje się małą ilością opadów; większość obszaru kraju otrzymuje rocznie ok. 210-340 mm opadów; w najbardziej suchych rejonach części wschodniej kraju średnio jest to zaledwie ok. 170 mm rocznie, zaś na zachodnich regionu więcej – nawet do 400 mm. Największe nasilenie opadów ma miejsce w maju i czerwcu. W Kałmucji występuje wiele słonecznych dni. Średnioroczne nasłonecznienie wynosi tutaj 2180-2250 godzin, co daje 182-186 dni Cechami charakterystycznymi kałmuckiego klimatu są częste susze, oraz gorące, suche wiatry stepowe, które w ciepłej porze roku wieją nawet przez 120 dni. Długość okresu wegetacyjnego to ok. 240-275 dni (dla porównania – w Polsce ok. 180-210 dni). Historia[edytuj] Polityka[edytuj] Gospodarka[edytuj] Dojazd[edytuj] Samochodem[edytuj] Samolotem[edytuj] Statkiem[edytuj] Miasta[edytuj] Elista Troickoje Łagań Jaszkul Gorodowikowsk Ciekawe miejsca[edytuj] Transport[edytuj] Zakupy[edytuj] Gastronomia[edytuj] Noclegi[edytuj] Bezpieczeństwo[edytuj] Zdrowie[edytuj] Kontakt[edytuj]

stolica na południe od morza kaspijskiego